Τύποι Επιληπτικών Κρίσεων

Οι εκδηλώσεις μιας επιληπτικής κρίσης μπορεί να είναι πολλές και διάφορες ανάλογα με το σημείο του εγκεφάλου από το οποίο ξεκινά η επιληπτική κρίση (το οποίο λέγεται και «εστία της κρίσης«) και ανάλογα με τις περιοχές του εγκεφάλου που αυτή διαδίδεται.

Με βάση τώρα την εικόνα, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται μια κρίση έχουμε τα διάφορα είδη κρίσεων:

Α. Γενικευμένες Επιληπτικές Κρίσεις (συμμετέχει ολόκληρος ο εγκέφαλος)

1. Grand Mal ή Γενικευμένη Τονικο-κλονική Κρίση: Είναι η πιό συνηθισμένη και η πιό «θεαματική» γι αυτό και για τον πολύ κόσμο είναι σχεδόν συνώνυμη με την επιληψία. Ξεκινά με απώλεια της συνείδησης και συνήθως ακολουθεί πτώση στο έδαφος. Στη συνέχεια ο ασθενής εμφανίζει έντονη σύσπαση όλων των μυών του σώματος (τονική φάση της κρίσης) η οποία διαρκεί περίπου 1 λεπτό. Ακολουθεί η κλονική φάση της κρίσης η οποία χαρακτηρίζεται από βίαια τινάγματα διαφόρων μελών του σώματος χεριών ποδιών κλπ. Η διάρκεια της κλονικής φάσης είναι επίσης περίπου 1 λεπτό. Στη διάρκεια αυτών των δύο φάσεων ο ασθενής μπορεί να δαγκώσει τη γλώσσα του, να παράγει άναρθρες κραυγές ή και να έχει έντονη σιελόρροια η οποία σε συνδυασμό με τις συσπάσεις και τα τινάγματα εμφανίζεται ώς εάν ο ασθενής «να βγάζει αφρούς». Αμέσως μετά αυτές τις δύο φάσεις ακολουθεί «βαθύς ύπνος» του ασθενούς από τον οποίο ξυπνά μετά από λίγα λεπτά.
   
   
2. Αφαιρετικές κρίσεις ή «Αφαιρέσεις»: Οι κρίσεις αυτές χαρακτηρίζονται από μια πολύ σύντομη (διάρκειας λίγων δευτερολέπτων) απώλεια της συνείδησης χωρίς κανένα άλλο σημάδι. Συνήθως το παιδί (είναι πολύ πιό συνηθισμένες στα παιδιά) διακόπτει τη δραστηριότητα που έκανε, μένει για ελάχιστα δευτερόλεπτα με το βλέμμα απλανές – «στο άπειρο», χωρίς να αντιλαμβάνεται τί γίνεται γύρω του. Δεν υπάρχουν κινητικές εκδηλώσεις. Οι αφαιρετικές κρίσεις είναι τόσο “αθόρυβες” ώστε μπορεί να συμβαίνουν πολλές (ακόμη και δεκάδες) την ημέρα αλλά είναι τόσο σύντομες και τόσο «αθώα» η εικόνα τους που πολλές φορές ούτε οι γονείς ούτε οι δάσκαλοι τις αντιλαμβάνονται. Δεν είναι λίγες οι φορές που οταν ο δάσκαλος παραπονείται στους γονείς ότι το παιδί του “συνεχώς χαζεύει” και δεν παρακολουθεί το μάθημα, πίσω από αυτή την παρατήρηση, να κρύβονται τέτοιες αφαιρετικές κρίσεις. 
3. Μυοκλονικές κρίσεις: Εδώ συνήθως δεν έχουμε απώλεια της συνείδησης, ίσως έχουμε μια μικρή «θόλωση» της συνείδησης. Χαρακτηρίζονται από σποραδικά, μεμονομένα «τινάγματα», χεριών, ποδιών ή προσώπου. Μερικές φορές είναι τόσο έντονα ώστε να «πετάγονται τα πράγματα» από τα χέρια του ασθενούς, ή ακόμη και να πέφτει ο ίδιος κάτω. Τα τινάγματα αφορούν άκρα και των δύο πλευρών του σώματος.
4. Κλονικές κρίσεις: Είναι επαναλαμβανόμενα, ρυθμικά, ταυτόχρονα κι από τις δύο πλευρές του σώματος τινάγματα χεριών ή ποδιών.
5. Τονικές κρίσεις: Χαρακτηρίζονται από ξαφνική έντονη σύσπαση των μυών.
6. Α-τονικές κρίσεις: Χαρακτηρίζονται από ξαφνική πλήρη απώλεια του μυικού τόνου των χεριών ή των ποδιών με αποτέλεσμα συχνά την πτώση κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Β. Μερικές Εστιακές Κρίσεις (δεν επηρεάζουν όλο τον εγκέφαλο)

1. Απλές (δεν επηρεάζεται το επίπεδο της συνείδησης)
   • Κινητικές: Μπορούν να εμφανίζουν τινάγματα, μυϊκή δυσκαμψία, τονική στροφή του κορμού, της κεφαλής ή του βλέμματος.
   • Αισθητικές: Παράξενα αισθήματα από διάφορες αισθήσεις που δεν αντιστοιχούν σε εξωτερικά ερεθίσματα όπως αίσθημα ηλεκτρισμού, καυσαλγίας, φωτοψίες («φωτάκια που αναβοσβήνουν»), θορύβους κλπ.
   • Ψυχολογικές: Επίμονες μνήμες καταστάσεων ή συναισθημάτων τις οποίες ο ασθενής βιώνει όχι ευχάριστα κλπ.
2. Σύνθετες (επηρεάζεται το επίπεδο της συνείδησης): Κυρίως εκδηλώνονται με αυτοματισμούς, δηλαδή, μυζητικές ή μασητικές κινήσεις, κινήσεις αμηχανίας των δακτύλων, άσκοποι μικροβηματισμοί «πέρα-δώθε» καθώς και άλλες ακούσιες αλλά συντονισμένες κινήσεις.
3. Μερικές με δευτερογενή γενίκευση: Σ” αυτές τα συμπτώματα ξεκινούν χωρίς απώλεια της συνείδησης αλλά στη συνέχεια επέρχεται απώλεια της συνείδησης και ακολουθούν σπασμοί.

Στο επόμενο: Τί πρέπει να ξέρουμε για τις επιληπτικές κρίσεις