Αντιμετώπιση της Πάρκινσον

Για να καταλάβουμε οποιαδήποτε θεραπεία της Πάρκινσον θα πρέπει πρώτα να ξέρουμε το βασικό μηχανισμό που προκαλεί τα συμπτώματά της.

bbk-parkinsonpathol03

Αυτό που έχουμε λοιπόν είναι εκφύλιση κάποιων νευρικών κυττάρων. Των κυττάρων που παράγουν μια ουσία-μεταβιβαστή του εγκεφάλου που λέγεται ντοπαμίνη. Αφού έχουμε μείωση των κυττάρων που παράγουν ντοπαμίνη, έχουμε και μείωση της ντοπαμίνης στην περιοχή αυτή του εγκεφάλου, δηλαδή στη μέλαινα ουσία. Αποτέλεσμα: διαταραχή της εγκεφαλικής λειτουργίας -> παρκινσονικά συμπτώματα.

Ξέρουμε επίσης ότι όταν έχουμε να κάνουμε μέ ένα εκφυλιστικό νόσημα είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για αιτιολογική θεραπεία αλλά για αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Α. Φάρμακα

Η λογική της αντιμετώπισης την νόσου Πάρκινσον με φάρμακα είναι απλή:

  • Συμπληρώνουμε αυτό που λείπει (συμπληρωματική θεραπεία με L-Dopa) ή
  • Υποκαθιστούμε αυτό που λείπει (θεραπεία υποκατάστασης με Ντοπαμινεργικούς αγωνιστές) ή
  • Κάνουμε και τα δύο μαζί.

Φάρμακα συμπληρωματικής θεραπείας

Το κοινό στοιχείο που έχουν όλα τα φάρμακα συμπληρωματικής θεραπείας είναι ότι περιέχουν ώς δραστική ουσία την L-Dopa, ένα μόριο που μέσα στον εγκέφαλο μετατρέπεται σε ντοπαμίνη.

Εδώ όμως αρχίζουν τα προβλήματα. Το μεγαλύτερο μέρος της L-Dopa, μετατρέπεται σε ντοπαμίνη και δρά στην περιφέρεια, προκαλώντας διάφορες παρενέργειες και πολύ μικρό ποσοστό 5% περνά το φράγμα που χωρίζει την κυκλοφορία του υπόλοιπου σώματος από την κυκλοφορία του εγκεφάλου. Ετσι χρειάζεται να δώσει κανείς πολύ υψηλές δόσεις L-Dopa για να πετύχει ικανοποιητικά επίπεδα στον εγκέφαλο. Αυτό όμως θα προκαλούσε μή ανεκτές παρενέργειες από το υπόλοιπο σώμα.

Η φαρμακολογία εδώ βρήκε τη λύση: Μαζί με την L-Dopa, στο ίδιο χάπι τοποθετεί και μία ουσία η οποία δεν επιτρέπει την μετατροπή της σε ντοπαμίνη, έτσι ώστε όλη η L-Dopa να είναι διαθέσιμη για τον εγκέφαλο.

Ετσι στην πράξη έχουμε την εμφάνιση των σκευασμάτων που περιέχουν L-Dopa και μαζί κάποια άλλη ουσία. Στην Ελλάδα αυτά που κυκλοφορούν είναι:

  1. Sinemet (L-Dopa + Carvidopa). Κυκλοφορεί σε χάπια με διάφορες περιεκτικότητες. Πχ. Sinemet 25/100, όπου το 100 είναι τα mg της L-Dopa και το 25 είναι τα mg της Carvidopa.
  2. Madopar (L-Dopa + Benserazide). Η πιό συνηθισμένη του μορφή είναι τα χάπια Madopar <250> που περιέχουν 200mg L-Dopa και 50mg ΑντιπαρκινσονικάBenserazide.Εχουν το πλεονέκτημα να κόβονται εύκολα στα τέσσερα δίνοντας έτσι μεγάλη ευελιξία στην θεραπευτική αγωγή.
  3. Stalevo (L-Dopa + Carvidopa + Entacapone). Το σκεύασμα αυτό είναι το τελευταίο που έχει κυκλοφορήσει σε μορφή χαπιού και περιέχει και μιά τρίτη ουσία,  την Entacapone η οποία παρατείνει τη δράση της L-Dopa.

Τα τρία παραπάνω σκευάσματα κυκλοφορούν μόνο με τη μορφή χαπιών.

bbk-duodopa
Μηχανισμός συνεχούς παροχής Duodopa

Στην Ελλάδα κυκλοφορεί επιπλέον και ένασκεύασμα με τη μορφή της γέλης (ζελέ) το οποίο με ένα μηχανισμό που τοποθετείται χειρουγικά στον σώμα του ασθενούς ελευθερώνεται κατευθείας στο στομάχι. Το σκεύασμα αυτό κυκλοφορεί σε σακουλάκια γέλης. (Duodopa).

Φάρμακα θεραπείας υποκατάστασης.

Τα φάρμακα αυτά δεν περιέχουν L-Dopa. Είναι ουσίες που η δράση τους μιμείται τη δράση της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο γι αυτό και λέγονται ντοπαμινεργικοί αγωνιστές. Οι πιό συνηθισμένοι ντοπαμινεργικοί αγωνιστές στην Ελλάδα είναι:

  1. Parlodel (Bromocryptine) – χάπι
  2. Mirapexin (Pramipexole) – χάπι
  3. Requip (Ropinirole) – χάπι
  4. Neupro (Rotigotine) – διαδερμικό επίθεμα (“έμπλαστρο”)bbk-Neupro

 

 

Φάρμακα άλλων κατηγοριών που χρησιμοποιούνται στην Πάρκινσον

Παλιότερα, για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων χορηγούσαμε κι άλλου τύπου φάρμακα.

Τέτοια είναι τα: Artane, Akineton, Symmetrel και άλλα.

Σήμερα η χρήση τους από τους νευρολόγους είναι περιορισμένη.

Β. Χειρουργική αντιμετώπιση

Η βασική χειρουργική μέθοδος που ακολουθείται σήμερα είναι η Εν τω βάθει Εγκεφαλικη Διέγερση (DBS-Deep Brain Stimulation).bbk-neurstim2

Κατά τη μέθοδο αυτή τοποθετούνται στο κέντρο περίπου του εγκεφάλου δύο βελονοειδή ηλεκτρόδια τα οποία συνδέονται με καλώδιο (το οποίο περνά κάτω από το δέρμα) με ένα ηλεκτρικό βηματοδότη (μοιάζει με τους καρδιακούς βηματοδότες) ο οποίος βρίσκεται στο στήθος. Ο βηματοδότης αυτός δίνει ηλεκτρικούς παλμούς στα ηλεκτρόδια που είναι εμφυτευμένα στον εγκέφαλο, βελτιώνοντας έτσι ορισμένα συμπτώματα της Πάρκινσον, ιδιαίτερα τον τρόμο.

Δυστυχώς (σύμφωνα με τη Mayo Clinic) η χειρουργική αντιμετώπιση της Πάρκινσον

  • Δεν επηρεάζει την εξέλιξη του νοσήματος που όπως είπαμε είναι εκφυλιστικό.
  • Δεν καταργεί την ανάγκη για παράλληλη χρήση φαρμάκων
  • Περικλείει τους κινδύνους μιας νευροχειρουργικής επέμβασης όπως επιμολύνσεις, αιμορραγίες, εγκεφαλικά επεισόδια κλπ.
Δική μας πρόταση: μή βιάζεστε να προχωρήσετε σε χειρουργική επέμβαση. Χρειάζεται πολύ προσεκτική και σωστή επιλογή των περιστατικών από ειδικούς. Χαράλαμπος Καραγιαννίδης, Νευρολόγος Ψυχίατρος

Επόμενο: Η καθημερινή ζωή ενός ανθρώπου με Πάρκινσον.

(Visited 9,188 times, 182 visits today)